Ανήμερα των γενεθλίων του η τέφρα του Ανδρέα Βουτσινά σκορπίστηκε στον χώρο της αρχαίας Επιδαύρου. Ετσι το ήθελε ο ίδιος ο σκηνοθέτης και ο γιος του, Μάριος, δεν μπορούσε...να μην υπακούσει στην τελευταία επιθυμία του πατέρα του. Η διαδικασία ήταν επώδυνη, όπως και η ταφή. Ο Μάριος Βουτσινάς μαζί με ελάχιστους φίλους, όλοι άνθρωποι με τους οποίους είχε συνεργαστεί και αγαπούσε ο πατέρας του, ήταν παρόντες στη σεμνή τελετή που πραγματοποιήθηκε με κάθε μυστικότητα. Μακριά από κάμερες και δημοσιότητα. Ηταν Κυριακή και ο Ανδρέας Βουτσινάς θα έκλεινε τα 79. Εάν ο εξασθενημένος οργανισμός του δεν υπέκυπτε στα απανωτά προβλήματα υγείας που διαδέχονταν το ένα το άλλο. Εφυγε από τη ζωή στις 8 Ιουνίου. Προτού φύγει, είχε εκφράσει την επιθυμία να μη θαφτεί η σορός του, αλλά να αποτεφρωθεί. Από τότε ξεκίνησε μία χρονοβόρα διαδικασία. Ο Μάριος Βουτσινάς χρειάστηκε πολλές φορές να συγκρουστεί με τη γραφειοκρατία για να πραγματοποιήσει την επιθυμία του πατέρα του, που για εκείνον ήταν ιερή. Τους τελευταίους μήνες ασχολήθηκε μόνο με αυτή την υπόθεση και δεν είχε χρόνο για τίποτα άλλο. Η γη της Επιδαύρου συγκινούσε πάντα τον Ανδρέα Βουτσινά. Αγαπούσε αυτό το τοπίο, το θεωρούσε μαγευτικό. Τα καλοκαίρια επισκεπτόταν συχνά την περιοχή για να παρακολουθήσει τις παραστάσεις στο αρχαίο θέατρο του Πολυκλείτου. Ακόμη και όταν δεν τον κρατούσαν τα πόδια του και στηριζόταν στο μπαστούνι, και τότε δεν έχανε καμία παράσταση. Αυτό του έδινε ζωή. Συχνά επέλεγε την Επίδαυρο για να ξεκουράζεται και να προετοιμάζει την επόμενη δουλειά του στο θέατρο. Εκεί, λοιπόν, επέλεξε να μείνει για πάντα. Η τέφρα του σκορπίστηκε στον χώρο του αρχαίου θεάτρου στις 22 Αυγούστου, ημέρα γενεθλίων του σπουδαίου σκηνοθέτη. Στην τελετή εκτός από τον Μάριο Βουτσινά και τους πολύ στενούς φίλους που του συμπαραστάθηκαν ώς το τελευταίο λεπτό της ζωής του στο νοσοκομείο, βρέθηκαν και οι ηθοποιοί που συνεργάστηκαν μαζί του στο θέατρο για τελευταία φορά. Ανάμεσά τους η Βάσια Παναγοπούλου και η Αλεξάνδρα Λαδικού, οι οποίες συμμετείχαν στην παράσταση του έργου του Μπέρναρντ Σο «Το επάγγελμα της κυρίας Γουόρεν», που ήταν και το κύκνειο άσμα του σκηνοθέτη. Επίσης, η Λυδία Φωτοπούλου και η Φιλαρέτη Κομνηνού, ηθοποιοί με τις οποίες συνεργάστηκε πολλές φορές ο Ανδρέας Βουτσινάς στη Θεσσαλονίκη, τις θεωρούσε και τις δύο φίλες του και τις αγαπούσε πολύ.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου