Οι ωκεανοί νοσούν. Αν δεν ληφθούν άμεσα και δραστικά μέτρα, προειδοποιούν οι επιστήμονες, το άμεσο μέλλον τους είναι προδιαγεγραμμένο: κλιματική αλλαγή, μόλυνση...και υπεραλιεία οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια τη θαλάσσια ζωή στο χείλος του μαζικού αφανισμού. «Σε διάστημα μιας ανθρώπινης γενιάς, το θαλάσσιο περιβάλλον θα βρίσκεται ενώπιον μιας πρωτοφανούς στην ανθρώπινη ιστορία καταστροφής», αναφέρεται στην έκθεση του Διεθνούς Προγράμματος της Κατάστασης των Ωκεανών (IPSO) που παρουσίασαν αυτή την εβδομάδα κορυφαίοι επιστήμονες σε συνέδριο των Ηνωμένων Εθνών, στη Νέα Υόρκη. «Η κατάσταση είναι πολύ χειρότερη απ' ό,τι πιστεύαμε. Τα ευρήματα σοκάρουν», επισημαίνει ο Αλεξ Ρότζερς, επιστημονικός διευθυντής του IPSO και καθηγητής Βιολογίας στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης. Για να αντιληφθεί κανείς το μέγεθος της καταστροφής, εξηγεί, αρκεί να αναλογιστεί πως πολλά θαλάσσια είδη, από μεγάλα θηλαστικά έως μικροσκοπικά κοράλλια, αντιμετωπίζουν άμεσα το ενδεχόμενο αφανισμού, ανάλογου των πέντε μαζικών που καταγράφονται στην παλαιοντολογία ως οι πιο εκτεταμένες. Κατά την Πέρμια Τριασική εξαφάνιση, λ.χ., πριν από 251 εκατ. χρόνια, εξαφανίστηκε το 96% των υδρόβιων οργανισμών, καθώς και περίπου το 70% των χερσαίων. «Οι συνθήκες που συνδέονται με κάθε μεγάλη εξαφάνιση των ειδών στην ιστορία της Γης είναι αποτέλεσμα ενός συνδυασμού παραγόντων», επισημαίνουν οι 27 επιστήμονες στην έκθεσή τους, στην οποία καταλήγουν επίσης σε μια σειρά άλλων, εξίσου σοβαρών, συμπερασμάτων, όπως ότι η ταχύτητα και ο ρυθμός εκφύλισης των ωκεανών είναι πολύ ταχύτερα απ' ό,τι είχε αρχικά προβλεφθεί. Επίσης ολέθριες είναι οι επιπτώσεις της ανθρώπινης δραστηριότητας στο θαλάσσιο περιβάλλον, ενώ το πλέον ανησυχητικό, το οποίο προσδίδει στο ζήτημα και τον χαρακτήρα του κατεπείγοντος, είναι πως υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις ότι πιθανότατα η μαζική εξαφάνιση έχει ήδη δρομολογηθεί. Ορισμένες ρυπαντικές ουσίες, για παράδειγμα, κολλούν στην επιφάνεια μικροσκοπικών πλαστικών σωματιδίων που βρίσκονται στον ωκεανό. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα τη συγκέντρωση τοξικών χημικών, τα οποία στη συνέχεια καταναλώνονται από τους θαλάσσιους οργανισμούς στον βυθό. Επιπλέον, τα πλαστικά σωματίδια εντείνουν τη μετακίνηση των αλγών, ενώ το διοξείδιο του άνθρακα που απορροφάται από τα θαλάσσια ύδατα προκαλεί την οξείδωση και προοιωνίζεται μαζικό θάνατο των ειδών της θάλασσας. Οι διαρροές λιπασμάτων και γενικότερα η ρύπανση μειώνουν σημαντικά τα επίπεδα οξυγόνου στους ωκεανούς. Αν και η κατάσταση μοιάζει μη αναστρέψιμη, οι επιστήμονες αφήνουν μικρά περιθώρια αισιοδοξίας για τη σωτηρία των ωκεανών εφόσον υπάρξουν σημαντικές πρωτοβουλίες. Η υπεραλιεία, για παράδειγμα, είναι μια πρακτική που μπορεί να αντιστραφεί πολύ εύκολα εφόσον υπάρξει πολιτική βούληση. Ομοίως, προκειμένου να αντιμετωπιστεί η κλιματική αλλαγή, είναι απαραίτητο τα ορυκτά καύσιμα να αντικατασταθούν από καθαρότερες μορφές ενέργειας, όπως η αιολική και η ηλιακή. ΤΑ ΝΕΑ
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου